̶E̶l̶b̶e̶t̶t̶e̶ Bozuk
Elbette
Elbette biz bilmeyiz aşkın ne olduğunu,
Lütfedip sen onu tekrar bize sunana dek,
Bu eller garibim belli etmez korktuğunu,
Etrafını saran bir güneşi hep zordur silmek.
Tok zihin ihanetkâr, kalp ise hep titrek,
Sanır ki bir kuştur o, bulutlara kavuşan,
Ama şairlerin çoğu kördür, sabah bitsek
de kıvılcımlar alevlenir gönle tutulan.
Elbet Azrail vursa yere, yarsa ve çıksa,
Cefer akan gözleri görürse eğer kalkar ve der,
Evvela dökülmeli ya hayra ya aşka yâr,
Ve şairin kalemi gibi kendini gizler.
Elbette şair de bilir zülfüne dökülen,
Taht etmiş gözlere, dima’da kalan izlere,
Son olmasa da gönül arp’ını titreten
El ile dizeler döküp kahkeşan’ı dökmeyi
dillere.
Yoktur sevmek için, gözlere perde indiren,
O narinliği bir yâra atfetmek için kurallara.
Mürekkebin akıp gideceği bir gerçekse eğer,
Bulayan elini bir muzaffer, ben değmeyenlere
acırım.
Dizelerim de gözlerinle anlam bulurken bugün,
Bu akşam kâfi ise, belki şairin yine uçar
Kalemine can katan o gözlerdeki manzar.
Bilakis ben sevmeyi de bilirim,
Yeri delen Azrail’e dinini unutturan
güzelliğin,
Kesilirse bunu getiren dili, dilsizim,
İnsanı severim olmasa yârdan öte.
27.05.2022
Yine.
Çizim: |
̶E̴l̷b̵e̷t̵t̶e̷ Bozuk
̵E̵l̴b̵e̶t̶t̸e̸ ̵b̷i̶z̴ ̶b̶i̷l̷m̶e̶y̷i̸z̴ ̴a̶ş̸k̷ı̶n̴ ̴n̸e̵ ̴o̶l̶d̵u̴ğ̴u̸n̴u̶,̴
̸L̵ü̸t̵f̸e̴d̴i̴p̴ ̷s̷e̴n̴ ̶o̶n̴u̶ ̷t̶e̷k̴r̴a̷r̶ ̷b̶i̴z̶e̴ ̵s̷u̵n̸a̶n̷a̸ ̷d̴e̸k̶,̵
̴B̴u̸ ̴e̴l̴l̴e̴r̶ ̸g̵a̷r̶i̵b̵i̸m̵ ̴b̴e̷l̴l̴i̵ ̷e̸t̷m̶e̷z̷ ̷k̷o̸r̷k̶t̴u̷ğ̵u̶n̶u̵,̸
̶E̶t̷r̵a̴f̸ı̴n̶ı̶ ̷s̶a̵r̵a̵n̷ ̵b̵i̶r̷ ̶g̴ü̵n̴e̷ş̵i̵ ̸h̸e̵p̴ ̶z̷o̴r̸d̸u̴r̶ ̴s̴i̸l̸m̴e̵k̵.̴
̴
̸T̸o̶k̴ ̸z̶i̴h̴i̶n̶ ̴i̵h̷a̸n̵e̸t̷k̶â̷r̴,̸ ̷k̸a̵l̶p̸ ̷i̸s̵e̴ ̴h̸e̶p̸ ̶t̴i̵t̵r̷e̷k̵,̶
̶S̶a̸n̴ı̵r̷ ̶k̸i̵ ̸b̶i̴r̸ ̷k̷u̶ş̸t̷u̵r̶ ̴o̵,̵ ̷b̵u̶l̵u̷t̷l̶a̵r̶a̸ ̴k̵a̷v̸u̴ş̸a̵n̶,̸
̶A̷m̷a̴ ̸ş̵a̴i̷r̴l̸e̸r̸i̷n̶ ̶ç̵o̶ğ̴u̴ ̴k̴ö̷r̸d̵ü̸r̸,̵ ̴s̷a̸b̴a̸h̵ ̷b̵i̵t̷s̸e̵k̵
̵d̷e̷ ̶k̷ı̸v̵ı̶l̶c̶ı̷m̴l̸a̴r̸ ̵a̴l̵e̷v̸l̷e̸n̸i̴r̷ ̵g̶ö̷n̸l̸e̴ ̴t̴u̷t̶u̴l̸a̴n̷.̸
̶
̶E̵l̷b̵e̴t̷ ̸A̵z̷r̵a̵i̵l̵ ̵v̴u̸r̸s̷a̷ ̸y̶e̷r̴e̸,̷ ̸y̵a̵r̵s̴a̸ ̵v̸e̸ ̵ç̸ı̵k̵s̶a̶,̶
̴C̷e̷f̸e̸r̶ ̵a̶k̶a̸n̴ ̸g̴ö̷z̷l̴e̵r̴i̵ ̷g̶ö̷r̶ü̷r̷s̵e̷ ̴e̵ğ̴e̴r̷ ̷k̴a̸l̴k̴a̴r̴ ̷v̶e̸ ̵d̷e̵r̸,̸
̸E̸v̶v̷e̵l̸a̵ ̷d̴ö̴k̷ü̷l̷m̸e̴l̷i̵ ̸y̸a̵ ̷h̶a̵y̸r̸a̸ ̶y̶a̵ ̷a̵ş̸k̷a̴ ̶y̵â̵r̵,̴
̶V̵e̵ ̵ş̶a̷i̸r̷i̶n̵ ̸k̶a̵l̸e̷m̶i̸ ̶g̵i̷b̷i̵ ̶k̵e̶n̴d̷i̷n̴i̷ ̷g̶i̵z̷l̵e̷r̸.̷
̸
̴E̸l̶b̵e̷t̶t̸e̵ ̸ş̷a̴i̶r̵ ̸d̶e̸ ̷b̵i̵l̴i̷r̵ ̴z̸ü̴l̸f̶ü̸n̷e̸ ̸d̶ö̴k̵ü̸l̶e̸n̵,̴
̴T̷a̴h̴t̵ ̷e̵t̸m̵i̷ş̴ ̵g̸ö̵z̴l̵e̵r̷e̴,̸ ̸d̶i̸m̵a̴’̵d̷a̵ ̷k̷a̴l̶a̶n̴ ̵i̷z̴l̶e̸r̸e̷,̵
̷S̷o̶n̸ ̶o̸l̵m̵a̵s̸a̷ ̶d̶a̷ ̶g̶ö̵n̶ü̴l̵ ̸a̶r̴p̸’̴ı̸n̷ı̷ ̶t̴i̷t̶r̵e̸t̴e̸n̷
̶E̵l̴ ̴i̶l̷e̷ ̷d̷i̷z̶e̵l̷e̷r̸ ̸d̴ö̸k̷ü̷p̸ ̵k̵a̷h̶k̷e̷ş̷a̴n̸’̴ı̶ ̴d̶ö̶k̷m̵e̵y̷i̷ ̶d̵i̵l̴l̵e̶r̴e̴.̵
̸
̸Y̶o̶k̸t̷u̷r̵ ̶s̷e̵v̵m̴e̵k̸ ̶i̵ç̶i̷n̷,̶ ̵g̵ö̶z̶l̷e̵r̶e̶ ̴p̶e̶r̶d̵e̶ ̸i̷n̵d̸i̷r̷e̴n̸,̸
̶O̶ ̷n̷a̷r̸i̵n̸l̸i̵ğ̸i̶ ̶b̴i̸r̶ ̸y̶â̵r̵a̷ ̷a̵t̸f̴e̵t̵m̵e̵k̷ ̴i̸ç̸i̶n̵ ̷k̶u̴r̴a̶l̸l̴a̶r̸a̷.̷
̷M̴ü̴r̷e̸k̵k̷e̶b̶i̸n̷ ̸a̸k̶ı̷p̴ ̶g̶i̴d̷e̴c̵e̷ğ̵i̷ ̸b̷i̴r̴ ̵g̸e̵r̸ç̸e̵k̴s̴e̶ ̴e̴ğ̵e̴r̴,̴
̶B̶u̶l̵a̴y̷a̴n̴ ̷e̴l̸i̶n̴i̸ ̶b̷i̷r̶ ̴m̵u̵z̵a̵f̷f̷e̴r̸,̵ ̷b̵e̶n̵ ̴d̴e̴ğ̶m̸e̴y̶e̵n̸l̴e̶r̶e̶ ̷a̶c̷ı̶r̵ı̶m̴.̶
̶D̴i̸z̶e̴l̵e̷r̸i̸m̵ ̶d̵e̶ ̷g̷ö̸z̵l̵e̴r̵i̸n̴l̷e̸ ̵a̵n̵l̷a̷m̶ ̶b̸u̷l̵u̷r̶k̴e̴n̷ ̸b̵u̵g̶ü̸n̷,̵
̴B̷u̴ ̶a̷k̶ş̸a̸m̶ ̴k̵â̵f̴i̸ ̴i̸s̵e̸,̴ ̵b̶e̷l̷k̶i̷ ̸ş̶a̴i̶r̵i̶n̷ ̷y̶i̷n̶e̸ ̶u̷ç̶a̶r̴
̸K̵a̶l̶e̶m̴i̷n̷e̵ ̴c̸a̷n̸ ̸k̸a̵t̵a̵n̸ ̴o̷ ̴g̶ö̵z̵l̶e̷r̴d̶e̴k̴i̸ ̵m̸a̵n̴z̷a̷r̴.̷
̶B̵i̵l̷a̷k̸i̸s̴ ̴b̶e̷n̵ ̷s̴e̵v̸m̵e̸y̴i̷ ̶d̸e̶ ̵b̵i̶l̵i̶r̷i̵m̷,̴
̵Y̸e̶r̴i̶ ̴d̵e̵l̴e̸n̷ ̷A̶z̸r̶a̴i̸l̶’̷e̷ ̸d̸i̵n̵i̶n̶i̵ ̷u̸n̷u̵t̷t̸u̸r̶a̷n̵ ̶g̷ü̷z̶e̷l̴l̷i̵ğ̵i̵n̷,̵
̵K̴e̸s̴i̵l̵i̵r̴s̵e̶ ̷b̸u̵n̴u̸ ̶g̵e̷t̸i̸r̷e̴n̷ ̶d̷i̴l̵i̵,̷ ̵d̷i̴l̷s̷i̸z̶i̷m̶,̴
̷İ̶n̶s̵a̴n̴ı̶ ̴s̵e̴v̵e̴r̵i̸m̶ ̵o̷l̵m̷a̷s̵a̷ ̸y̸â̶r̵d̸a̸n̸ ̴ö̶t̴e̴.̴
̷
̴2̵7̷.̸0̴5̶.̴2̶0̵2̷2̴
̸Y̵i̷n̸e̵.̴
Mânâsı kalmayan dizelerin hatrına elbette bu şiir de kendini çirkinleştirmenin bir yolunu bulacaktı.
Farklı renkleri tatmamak adına makineleşmeye devam.
Comments
Post a Comment