Secundus Journey

 Bazı şiirler şairi anlatmaz. Buluştukları kağıtta içindeki pislikleri kusarken onları bu pisliğe bürüyen travmaları, çürümüşlüğü, kokuşmuşluğu, berbatlığı anlatırlar. Bazı şiirler şairden kopuktur, tıpkı kuyruğunu bırakmış bir kertenkele gibi. Geriye sadece iz bırakırlar. Bu iz kalıcı mıdır bilinmez. Bazı şiirlerin ruhu bedenlerinden çalınmıştır. Ruh ârî ise, yâr ârî ise temizdir. Beden elhaf bir kimyaya bürünmüştür. Ruhu kirleten şey nedir? Kara Liste'dir, acz-i beşerdir. (https://www.deviantart.com/veizer/art/Sphere-with-black-goo-149994722) Kara Liste Sormak isterim nedir amaç diye,  Ki bilmek isterim. Ne yapacağız, ne edeceğiz, Ne söyleyeceğiz, ne hissedeceğiz, Bırak. Cevapları mürekkeple yazıyorum,  Ki kokusuyla yayılsın. İlkinde hissedeceksin ey kâri, Öyle sıradansa sen bırak bu işi. Hissettin mi ayağının altı sallanacak,  Ki devriliveresin. Kolun sızlayacak kanına sızınca,  Ki ondan başkasını tutamayacak. Gözlerse fener değil ama aynası olacak,  Ki ...

  Ârî S ükun içinde hissedilen bir duygudur benimkisi, Umut girdap gibidir sarar kucaklar bu hissi. Mahrum olmuş gönüllerde bu dâr-ı elem, Ekinler gibi çürüse de gönül, aşk bir elzem. --------------------------------------------------------------- Y alnız seyreder bu bedzehre sevgili, Yâr bir sükun, ben ise hayretkar, Alır beni uzaklara götürüverir bu dava, Farz mıdır dersen cebimde kalan bir tek elem. --------------------------------------------------------------- İ nan neler düşündü nacizane Sen’in hakkında, Kafiye aşkın şarabıdır, ben ise badekeş, Resmedilmiş cânân, diyarların fotoğrafı keş, İmrenir ruh-u cüda, seninkisi nazik ruh, incitemem. --------------------------------------------------------------- M ahrum kalınca alâ kahveden, söndü güneşi, Upuzun teller, ki mucizâttır onlar, bir düşeş, Zalim gözlerin gölgesinde koyu inciler, Menetmek yazık olur bu ruha, ...

  Bloody Quill Dear poet, are you listening? Cries of agony is at your door, knocking. Final show is approaching, wear your mask, It is time to welcome them, just before the dusk.   Dear poet, are you watching? What kind of a game are you playing? Your mouth speaks the heart, all blank, Your heart feels a lot, yet you don’t act.   I see a shadow, creeping upon me, The past of the hidden heart haunts me. Locked away in a chest, I lost the feelings, The monster approaches, a being of unfeeling.   Alas, the beacon of hope has faded, Yet the fragment of hope remained. Grab it with your hands pure as your soul, And destroy the bells of doom whole!     The quill feeds upon my blood, I can see the trace of every word, The darkest of the blood has reappeared, With every word, the author has smeared.     The quill feeds upon my blood, Darkest of grins,   covers the light, Betrayal of the pen is...

  Woe is Me Swing the bells of doom, It will rain blood soon. Reign of the king has ended, A remarkable death has landed.   Thus, this concludes a majestic story, Only god, they thought, could have such beauty. My dear Queen, feelings out of flesh, Being so naive turned her into ash.   Pleased to see the King fall, Upon me the harm will befall. Recognizable celebration of pure frown, Emerald of pain hanging from her pawn.   Leviathan has lost its meaning, Orphanage of joy painfully dipping, Vortex of love calls from the deep, Woe is me, pain is mine to keep. 09.12.2019 Berke Oğuz YILMAZ

  The Last Fragment of Hope Humans always seek the source of pain, Memories are the source of drain. Yet, they put a smile on our face, Only to remind us the haunting trace.   As joy lost its meaning, Thy soul needs cleansing. Written books, experienced moments, The heartbeat of happiness pauses.   Reminders of the songs that are nothing but dust, Fragment of memories are left in the past. Na, na, na, shouted the little kid, Without being aware of arrogance pit.   Struggle of standing on feet is sufferance, Past and heartache have no difference. It is time to close the curtain, The stage has lost its jerkin.   Emotionless, the light has faded, Undoubtedly, the cost of the lost was paid. Pale face, unlike a clown's, has appeared, With no paint, the tears have been exposed.     Yet there is still a warm smile as if the sun shone, Hanging on a tight rope, the boy has grown. Each day, remnants of jo...

Şair anlatıyor: "Gülü seven dikenine katlanır lafı ne kadar saçmadır. Herkes katlanılması gereken bir acı aracılığıyla başarılacak her ne varsa onu tanrılaştırmaya, ilahlaştırmaya, mükemmelleştirmeye çalışır. 'Başarmak istiyorsan ayağın takılacak.'mış." Şair ayağını oynattı. "Ben insanın merdiven çıkarken ayağını kırışından çıkan ahengi duymak istiyorum." Karganın Haberi Kanadı kırık kuş, kaldır kafanı bir bak Siyahların siyahı bir karga sana gelir Gözleri apaçık, tüyleri pasparlak Ağzında bir gül, yanı başında bitiverir. Güldür ağzındaki, nereden geldiğini bilinmez Sorarsın, cevabını sana vermez Yaprağından akan siyah kan tanıdıktır Hatıraların bulanışı bu kandadır. Gülün dikeni karganın ağzında, Ye gülü verecektir, ya dikeni, Gelecektir elbet arkasından vefatı, Bitirecektir ebedi ya aşkı ya hüznü. Tarihi kayıp. Muhtemelen 2019. Bozuk şiir.

Şair şöyle anlatıyor insanlardan nefret etmediği ama onlardan uzaklaştığı günleri: "Her gün aşina olduğumuz bir manzara insanların birbirlerini çiğnemesi. Ya çıkar kavgasından, ya bilinçteki sisten ya da ihtiyaçtan kavga ederler, birbirlerinin yüzlerine bakmadan sırtlarından konuşup sahte barışmalarla yıkılan köprülerin tuğlalarını koyarlar. Bazen de yollar ayrılır ve birleşebilen bir yol yoktur, insanlar nehrin suyuna atlar ve ölür. O iki insanın ilişkisi ölmüştür. Ben kavgayı sözlerime aktarmam, onları ne bir sivri kılıca ne de bir hançere dönüştürürüm. Bırakın kağıt iğrençleşsin, ben masum kalayım. Ne de olsa kağıt ben değilim.  Kağıt beni anlatsın, benim kulaklarım kapalı.  İYİ GÜNLER BİZİ BEKLER İnsanın içi doğuştan iyidir Dünya onu köreltenin yeridir Kirlet insanı, bitir onu görmeden kimsecikler İyi günler bizleri bekler! Çık sokağa, nüfuz et havayı, bak karşına Gör ki düşmanın dimdik tek başına Sen ki temiz evlat, bırakır seni melekler, İyi günler bizleri bekler! Çık so...

Eskiden daha güçlü hissederdi yazar çünkü hislerini körleştirecek yansımaları görmüyor, sadece onlara bakıyordu. Bu nedenle rahatsız olmuyordu. Körlüğü mutlu ettiğinde eline kalemi aldı ve nadiren hissettiği hislerin isyanını ele aldığını gördü. Benden Ne İstersin?  Sen ki çiçeğe rengini veren,  Kokusuna hasret eden,  Dikenini elime mesken eden,  Benden ne istersin?  Canana anlamını yitirten sen,  Sevdaya yeni sayfa açan sen,  Ucu sivri mızrağı gönlüme saplayan sen,  Bu aciz sevdalından ne istersin?  Günümü gün eden sen,  Geçen zamanı unutturan sen,  Güzelin yanına başkasını koydurtmayan sen,   Bu sevdalından ne istersin?  Gülüşünden güzellik saçan sen,  Düşündüğümde aklımı çelen sen,  Hayalimde hep sen yine sen,  Sen ki başıma gelen en güzel şeysin,  Ey yar, bu kulundan ne istersin? Tarih kayıp. Muhtemelen 2018.